Każdy film ma jakieś nieprzychylne opinie, tym się chyba nie należy przejmować.
Film ciekawy - przede wszystkim dlatego, że pokazuje, że poltyka nie jest czarno-biała i nie ma w niej "dobrych" i "złych". Polityk może ludzi zwieść, omamić - ale nie uszczęśliwić. Wchodząc do tej gry musisz przyjąć jej reguły - nawet jeśli wydaje Ci się, że dasz radę je zmienić, to nieprawda. I jeszcze jedno: nawet jeśli skutecznie walczysz z politycznymi wrogami, może Cię zniszczyć (niekoniecznie własnymi rękami) zawiedziona kobieta.
Nie zachwycałabym się aż tak aktorstwem - faktycznie Penn był trochę nadekspresyjny, choć niektórzy autentyczni politycy też ocierają się o śmieszność. Pozostali aktorzy - na dobrym poziomie (no, może za wyjątkiem Marka Ruffalo, który trochę drewniany był).
Raził mnie natomiast melodramatyzm niektórych scen (krew łącząca się na posadzce), wątków (poznanie przez Jacka prawdy na temat swojego ojca) i nachalność symboli (lew na oparciu krzesła, krzyże przy drodze). Nie pasują one do opowiadanej historii, która w sumie trąci cynizmem.

'Penn był trochę nadekspresyjny' - po małpiarskich popisach Ala Pacino nic mnie już nie zdziwi.